Intro
ปาร์ค เยริน(คุณ)
เป็นคนอ่อนโยนและร่าเริงจนดูแทบไม่ออกว่าเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ไม่ได้เรียนต่อในมหาลัยเพราะไม่มีเงินมากพอที่จะเรียน ทำงานอยู่ภัทรตาคารอาหารเป็นเด็กเสริฟอาหาร
คิม แทฮยอง (วี)
นิสัยค่อนข้างเดายาก บางครั้งนิ่งจนน่ากลัว แต่บางครั้งก็สดใสอย่างกับคนละคน เป็นหัวหน้าแก็งมาเฟีย ข้อมูลหลายอย่างเป็นความลับ
ปัก !! เคร้ง !!!
?? : เห้ย !! เมาแล้วอยากโดนตีนไงวะ !!
ชายฉกรรณ์ร่างใหญ่คว่ำโต๊ะอาหาร ซึ่งเป็นโต๊ะที่คุณกำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ คุณกลืนน้ำลายพร้อมกับถอยกรูดทันทีแล้วมองสถานการณ์อยู่ห่างๆ
จีมิน : ใจเย็นครับพี่ เพื่อนผมล้อเล่น พี่ก็รู้ว่ามันเมา // พยายามไกล่เกลี่ย
วี : เห้ยย ! ใครเล่นเว่ อุ้บ! // จองกุกที่ยืนอยู่ข้างๆรีบเอามือปิดปากวีที่เมาอยู่ทันที
จีมิน : เชี้ยวี แม่งเอาอีกแล้วนะมึง // จีมินพูดพลางกัดฟัน
วีปัดมือจองกุกออกแล้วยกมือขึ้นชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างไร้สติ
วี : เห้ย ! คิดว่าตัวใหญ่แล้วจะกลัวอ่อวะ // เดินเข้าหาอีกฝ่าย
จองกุก : ชิบหายยยย // หันมองหน้าจีมิน
?? : ไม่กลัวก็ดี ! // ง้างหมัด
ผลั๊ก !! ตุบ!
จีมิน : ไอสัสสร่างเมาเลยสิมึง
วี : หู้ยย เจ็บๆๆ // ปกปาก
หมับ !!
ชายฉกรรณ์กระชากคอเสื้อของวีที่นอนกองอยู่บนพื้นขึ้นมาพร้อมกับง้างหมัดอีกครั้ง
กริ้ก !
อยู่ๆทุกอย่างก็เงียบลงและชายฉกรรณ์คนนั้นก็ง้างหมัดค้างไว้กลางอากาศเพราะอีกฝ่ายเอาปืนจ่อหัวเอาไว้
วี : ต่อยเดะ หึ // ทำหน้ากวน
?? : .......... // นิ่ง
วี : ถ้าไม่ต่อยก็ปล่อย เดี๋ยวมือลั่น
ชายฉกรรณ์ลดหมัดลงพร้อมกับปล่อยมือที่กระชากคอเสื้อของวีด้วยความจำใจ
วี : ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมวี // โค้งลงอย่างสุภาพ
ฟึ่บ! แกร็ก
อีกฝ่ายจะโจมตีตอนวีเผลอแต่วีไหวตัวทันจึงเอาปืนจ่อกลางหน้าผากอีกฝ่ายไว้ อีกฝ่ายจึงยกมือขึ้นเชิงยอมแพ้แล้วค่อยๆกลับไป แล้ววีก็เดินออกจากร้านไป
จีมิน : ต้องขอโทษแทนเพื่อนจริงๆนะครับ // ขอโทษแล้วเดินตามวีออกไป
จองกุก : ........ // เดินตามออกไป
ขณะที่วีเดินออกจากร้านไปแล้ว คุณเหลือบเห็นกระเป๋าเงินสีดำตกอยู่จึงเดินไปหยิบมันขึ้นมาจากพื้นแล้วเปิดมันดูข้างใน
คุณ : คิม.. แทฮยอง
คุณตัดสินใจเก็บมันเพื่อจะคืนเขาในสักวัน...
ความคิดเห็น